Kirli pasaklı kimseleri gördüğümüz zaman çok kere kendi kendimize sorarız:" Acaba bunlar neden yaşıyorlar ? Yaşamakta ne buluyorlar ? " Fakat bunu düşünürken yalnız o adamların dışlarına bakarız; onlarında birer kafaları,bunun içinde isteseler de istemeseler de işlemeye mahkum birer dimağları bulunduğunu hiç hesaba katmayız.
Kabul ediyorum ki; bende geçen seneye kadar bu şekilde yapardım, çoğu insanlar gibi üstü pasaklı birisi yanımdan geçse bile hiç bir zaman dikkatimi çekmezdi dönüp bakmazdım. Taki geçen sene yaz ayına kadar.
Şuan üniversite okuyorum, haftanın 4 günü dersim oluyor ve geriye kalan cuma ve hafta sonumu çalışarak geçiriyorum. Çalıştığım yer yabancı bir yer değil belki ama çalışmak nasıl bir şey , para kazanmak nasıl bir şey bunu öğrenmem için yeterli oluyor. Kendi okul harçlığımı hafta sonu çalışarak karşılayabiliyorum. Ailemden istesem vermezler mi verirler tabikide, kendilerinden kısarlar bana verirler ondan yana bir şüphem yok ama, işte hayatın gerçek yüzünü para kazanmak nasıl bir duygu ben bunu anladım. Benim gibisi sokaklarda yüzlerce var kendimi övmüyorum.
Çalıştığım her gün kıyafetim perişan halde oluyor; kir, toz,alçı,boya ne ararsınız var yani. Yanından geçtiğim bir insanın dikkatini çekmiyorum, dikkatini çektiğimde bile ilk olarak kıyafetime bakıldığını farkettim ve bu gerçekten çok üzdü beni. Utandım mı asla.
Ben hayatımda 2 şeyden utanmadım, hiç bir zaman da utanmam. Birincisi Ailem, ikincisi çalışmak. Ben üstüm başım pasaklı halde İzmit'in çarşısında gezdim, İstanbul'un merkezi yerlerinde gezdim, kendi mahallemde gezdim, belkide beni İzmit'te en çok tanıyanın olduğu ve yaşıtlarımın çok olduğu Yahya kaptanda bile gezdim. Hiç bir zaman ekmek kazandığım bir şeyden utanmadım utanmamda. Evet çalışıyorum üstüm başım toz içinde oluyor, saçım, gözüm berbat oluyor.Evet çalışıyorum kendi paramı kendim kazanıyorum aileme yük olmuyorum. İşte ben bu yüzden kendimle gurur duyuyorum, kendi paramı kendim kazandığım için ve aileme yük olmadığım için.
Zoruma giden tek şey; beni çalışırken görenlerin göz ucuyla bile bakmazken, normal yaşantımda gördüklerinde yiyecek gibi bakmaları. İnsanları dış görünüşleriyle yargılamayalım..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder