Parası pulu olan her bekar erkeğin kendine bir yaşam arkadaşı seçmesinin kaçınılmaz olduğu, herkesçe benimsenen bir gerçektir.Bizde kimi zaman para olurdu kimi zaman para olmazdı ama her zaman mutluyduk. Herkesin kendine yakın hissettiği arkadaşları olur, bazen bunlar tek bir kişi olur bazen daha çok.
Ben belkide normal insanlara göre çok şehir değiştirdim yada ne bileyim çevre değiştirdim ve her gittiğim yerde normal olarak arkadaşlarım oldu ama diğerlerine göre her zaman bir adım önde olan arkadaşlarımda oldu. Giresun'da Sadettin ve Oğuz çok iyi anlaşırdık, ben onlara arkadaşım demeye bile bazen çekiniyordum, yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. Kocaeli'nde ise Gökhan ve Tugay var, Gökhan'la Tugay'dan önce tanıştık belkide ama ne bileyim ikisininde değeri aynı benim gözümde arkadaş demeye çekindiğim sayılı insanlardan.
Tugay askere gideli 26 gün olmuştu sanırsam ve daha geçen cuma günü geldi Kocaeli'ne.Bizim için o kadar kısa geçtiki zaman sanki daha dün kapısının önünde dua okuduk, köprüde yol kesip meşaleler yaktık, otogarda avazımızın çıktığı kadar "EN BÜYÜK ASKER BİZİM ASKER" diyerek bağırdık. Şuan hala acemi birliğinde Çanakkale'de en rahat yerlerden birisinde çok şanslı.Askere gittiği ilk zamanlarda gerçekten insan alışamıyordu, uyanır uyanmaz telefonumdan mesaj atardım "bro bugün ne yapıyoruz" derdim ve bu gerçekten gittikten sonraki ilk 2-3 gün oldu. İlk başlarda beni hiç aramıyordu sürekli Gökhan'ı arıyordu bazen kırıldığım oluyordu yalan değil ama sürekli Gökhan'la selam gönderiyordu bana sonradan anlattıki numaraları yazdığı kağıdı kaybetmiş.Gökhan numaramı verdikten sonra 2 kere konuştuk ama en az 3 kerede ya dersteyken aradı yada uyurken aramış. Neyse ki insan alışıyor bir zaman sonra, Tugay gittikten sonra Gökhan'la kaldık, her gün beraberdik ve ilk zamanlar Tugay'ın yokluğunu hissediyorduk belkide halada hissediyorduruz. Tugay olsa şöyle yapardık Tugay olsa böyle yapardık dediğimiz çok oldu ama itiraf etmeliyiz ki kardeşim sensiz biz Gökhan'la dominostan pizza yedik, belki diyebilirsin bu gayet normal birşey diye ama Gökhan hayatında ilk defa yedi ve o yedikten sonra Yahyakaptan'da nasıl koştuğumuzu bağırarak "biz pizza yedik dominostan" diyerek bi biz biliyoruz birde yoldan geçen arabalardaki insanlar neyseki böyle böyle zaman geçti ve sen geldin. İlk geldiği gün seni Kipa'ya götürdük ve hesapları o ödedi.Asker parası yenmez diyorlar ama kardeşim hakkını helal et 52 TL kitledik sana :))
Tugay bu sabah gitti geri Çanakkale'ye.Atış yaptığında attığı mermilerin kovanlarını toplamışta geldi tekini hemen aldım onu saklıyacağım ve Rabbim izin verirse düğününde geri hediye edicem ona. Uyuyordur şuan bu yazıyı belki okuyamıyacak ama ne bileyim insan hani yazdıkça rahatlıyor diyorlar ya gerçekten öyleymiş ben bunu anladım.Şafak 336 olması gerekiyor daha çok var askerliğine ama en azından belki ustabirliğinde telefon götürürde rahat rahat konuşuruz tek umudum bu.
ÇANAKKALE 116NCI JANDARMA ALAY KOMUTANLIĞI TUGAY AKÇAKAYA.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder